Λίγο καιρό πριν ζητήσαμε από εσάς να μοιραστείτε μαζί μας τις προτάσεις γάμου που σας έκαναν τα αγόρια σας! Σήμερα μοιραζόμαστε και εμείς με τους αναγνώστες μας κάποιες από αυτές. Η κάθε μια τους ξεχωριστή για τους πρωταγωνιστές της, η κάθε μια με μια δικιά της ιδιαίτερη ιστορία.
“Βάζει ταινία και μου λέει έλα να δούμε… δεν θέλω λέω βαριέμαι.. έλα έλα είναι ωραία μου ξανά λέει.. άντε καλά λέω και κάθομαι στον καναπέ και ξεκινάει η ταινία και μου έχει γράψει στους υπότιτλους ΒΑΣΟΥΛΑ ΘΑ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ;;;;; Έλιωσα!!!! Φυσικά δέχτηκα, παντρεύτηκα πριν ένα μήνα όλα πήγαν τέλεια. Η ώρα η καλή σε όλες!” – Βασούλα
“Καλοκαίρι του 2017 στη Χαλκιδική! 17 άτομα στο κόλπο, όλοι μας οι φίλοι μαζί με την πρόφαση να περάσουμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο και να κάνουμε το πρώτο μας καλοκαιρινό μπάνιο, μαζευτήκαμε όλοι μαζί στην παραλία του camping Αρμενιστής. Με μια πρόφαση η φίλη μου με απομάκρυνε από την παραλία και όταν επιστρέψαμε είχε στηθεί ένα ολόκληρο σκηνικό με το αγόρι μου να πρωταγωνιστεί! Ένα τεράστιο πανό έγραφε “Αθήνα θα με παντρευτείς;”, εκεινος φορούσε ένα Τ-shirt ερωτηματικό και όλοι μας οι φίλοι φορούσαν t-shirts «ναι»! Βεγγαλικά, δάκρυα χαράς, η πιο δυνατή αγκαλιά που έχω νιώσει και η πιο πολλή αγάπη από όλους όσους ήταν εκει! Υπέροχη μέρα! Και φυσικά ειπα το «ναι»!” – Αθηνά
“Θα ξεκινήσω λίγο πριν τη πρόταση γάμου. Πέρσυ παντρεύτηκαν οι κουμπάροι μας και στην αίθουσα που έγινε η δεξίωση έπιασα την ανθοδέσμη! Μετά από λίγους μήνες πήγαμε ταξίδι στη Νάπολη οι δυο μας όπου εκεί είχε σχεδιάσει ο σύζυγος να μου κάνει τη πρόταση. Για όσους δεν έχουν πάει Νάπολη και δεν ξέρουν, είναι μια σχετικά επικίνδυνη πολη, με γκέτο κλπ. Αλλά επειδή είμαστε ταξιδιάρηδες αποφάσισε να μου κάνει την πρόταση σε κάποιο ταξίδι μας. Το δαχτυλίδι λοιπόν το είχε μαζί του στη βαλίτσα-χειραποσκευή, όπου φοβόταν να την αφήσει μακριά του, την ήθελε πάνω στη καμπίνα του αεροπλάνου και μάλιστα έκανε και μικρή “σκηνή” στο αεροδρόμιο όταν του ζήτησαν να την αφήσει να μπει κάτω στο αεροπλάνο. Εγώ δεν φαντάστηκα ότι για αυτό δεν ήθελε να τη δώσει. Μετά από δύο μέρες όπου περνούσαμε πολύ όμορφα στην πολη και μετά από πολύ περπάτημα και ξενάγηση, ήρθε το βραδάκι όπου είχαμε μπει στο τρένο, με προορισμό – επιστροφή στο ξενοδοχείο μας για ύπνο. Εκεί λοιπόν εγώ αρκετά κουρασμένη είχα γύρει στο τζάμι και ηρεμούσα. Και εκεί με ρωταει λες να έχει Wi-Fi το τρένο; Ε και λέω για να δω, να περάσει και η ώρα γιατί ήταν μια απόσταση 20 λεπτών περίπου. Και πάνω που κοιτώ το κινητό και του λέω –μπα όχι δεν έχει-, χωρίς να τον κοιτάζω, γυρίζει και μου λέει – εμένα έχει- και γυρίζω με απορία να δω πως γίνεται να έχει εκείνος και όχι εγώ και τον βλέπω με το κουτί να με κοιτάζει! Εκεί παθαίνω σοκ και έκπληξη! Να πω ότι στο βαγόνι ήμασταν μόνοι μας τέτοια ώρα και επίσης ότι ήταν απίστευτα επικίνδυνο με το δαχτυλίδι στο χέρι να μας κλέψουν! Οπότε παθαίνω σοκ, χαίρομαι, συγκινούμαι και ταυτόχρονα συνειδητοποιώ πόσο χαζό και επικίνδυνο είναι αυτό που γίνεται εκείνη τη στιγμή και με πιάνει γέλιο ανάμεικτο με χαρά και αγωνία! Φυσικά το ξανά έβαλε στο τσαντάκι του όπως ήταν και μου το φόρεσε με ηρεμία όταν πια φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας!!! Ήταν η πιο παράτολμη πρόταση γάμου που ξέρω. Να κουβαλάς με φόβο τόσες μέρες ένα δαχτυλίδι που μπορούσε να κλαπεί ανά πάσα στιγμή. Μια πρόταση γάμου σε ταξίδι στο εξωτερικό, κάτι που μας χαρακτηρίζει σαν ζευγάρι είναι τα ταξίδια. Δεν θα μπορούσα να το φανταστώ διαφορετικά!! ΥΓ. παντρευτήκαμε και κάναμε την δεξίωση μας στην ίδια εκείνη αίθουσα που έτυχε και έπιασα την ανθοδέσμη, με την κουμπάρα μου έγκυο στο πρώτο τους παιδάκι!” – Μαρία
“Μου έκανε πρόταση στις 10.9.17! Βγήκαμε έξω σε γνωστό νυχτερινό μπαράκι με στενούς μας φίλους για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του αδερφού του. Ξαφνικά ακούω το αγαπημένο μας τραγούδι (αφού είχε συνεννοηθεί με τον Dj) το “Shape of You”. Γυρνάω και τον βλέπω γονατισμένο να κρατάει το πιο τέλειο δαχτυλίδι και όλος ο κόσμος να χειροκροτεί! Ήταν η πιο γλυκιά έκπληξη που θα τη θυμάμαι για πάντα! Γνωριστήκαμε στο λύκειο πριν 7 χρόνια και ανυπομονώ να παντρευτούμε τον Μάιο!” – Κωνσταντίνα
“23 Δεκεμβρίου 2017… δουλεύαμε κανονικά μέχρι τις 15:00, γυρίσαμε στο σπίτι και ήθελε οπωσδήποτε να μαζέψουμε ρούχα και να φύγουμε για την Αθήνα, σε ένα ζευγάρι φίλους μας, (ζούμε στον όμορφο Πόρο) δεν ήθελα να πάω είναι η αλήθεια, ήθελα να χαλαρώσουμε στο καινούριο μας σπίτι. Επέμενε και δεν ήθελα να του χαλάσω χατίρι, δεν ήθελα να κρεμάσουμε και τους φίλους μας. Βάζω όλη τη ντουλάπα σε μια τεράστια βαλίτσα και λέω έτοιμη! Περάσαμε την Αθήνα αλλά τίποτα… Που πάμε; Η απάντηση; “Θα δεις”. Οκτώ ώρες μετά βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη χωρίς να ξέρω μέχρι την τελευταία στιγμή που πηγαίνουμε!!! Όλη νύχτα κάναμε βόλτα στην παραλία και ήταν γεμάτος ενέργεια και ευτυχία!!! Την επόμενη μέρα 24 Δεκέμβρίου περπατήσαμε όλη την πόλη και ξαφνικά έξω από ένα κομμωτήριο μου λέει μπες! Έλα του λέω γίνεται χαμός! Όχι, όχι μπες, αν δεν μπείς δεν φεύγουμε! Μπήκα και είχε ένα ραντεβού το μεσημέρι, το έκλεισα και πήγαμε για έναν καφέ μέχρι να έρθει η ώρα για το ραντεβού μου. Μου λέει πάμε το βράδυ για φαγητό; Και κανονίζουμε το πρόγραμμα μας ώστε να ξεκουραστούμε και λιγάκι. Δεν κρατήθηκε! Ενώ ετοιμαζόμουν για να πάμε για φαγητό, του λέω είμαι σχεδόν έτοιμη, κραγιόν βάζω και τελείωσα και τον βλέπω να γονατίζει ενώ βάζω κραγιόν και να μου λέει “Θέλεις να είμαστε μια ζωή μαζί;” Έλα του λέω αγάπη μου τελείωσα, μην με κοροιδεύεις, σήκω πάνω. “Δεν σε κοροιδεύω, θέλω να γίνεις γυναίκα μου, είσαι η ζωή μου”, ήταν βουρκομένος, χαρούμενος, μου έδειξε και το δαχτυλίδι αλλά δεν χρειαζόμουν αυτό για να πώ το ναι! Περάσαμε τέλεια και η χαρά που είδα στα μάτια του δεν θα ξεχαστεί ποτέ”… – Γαβριέλα
“Μια απλή Τετάρτη καθώς ήμασταν το σπίτι μας, στο αγαπημένο μας καναπέ και βλέπαμε την αγαπημένη μας σειρά, με ρώτησε αυθόρμητα αν θέλω να τον παντρευτώ. Φυσικά είπα ναι” – Γιώτα
“Ημέρα των γενεθλίων μου. Σχόλασα από τη δουλειά και στο σπίτι με περίμενε με μια τούρτα με αναμμένα κεράκια. Μου έδωσε και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, μέσα στα πέταλα είχε το μονόπετρο κρυμμένο. Το είδα αμέσως και έτσι απλά και μαγικά μου ζήτησε να γίνω γυναίκα του και να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας μαζί ενωμένοι. Τώρα ετοιμαζόμαστε να ανεβούμε τα σκαλιά της εκκλησίας.” – Ρούλα