Ήρθε και η δική μας σειρά να παντρευτούμε..
Αγαπητά μου κορίτσια,
είμαι η Στέφανη, editor του Bride Diaries, με κάποιες από εσάς έχουμε ήδη γνωριστεί μέσω των προσωπικών μηνυμάτων που μας στέλνετε στο blog, με κάποιες άλλες πάλι όχι, αλλα θα χαιρόμουν πολύ να σας γνωρίσω όλες! Το Bride Diaries ξεκίνησε λίγο καιρό πριν λόγω της αγάπης που είχα για τους γάμους, αφού μπορώ να χαζεύω πανέμορφους γάμους για ώρες αλλά και γιατί είχα και εγώ αρχίσει να ψάχνω ιδέες για το δικό μας γάμο! Και η ημέρα έφτασε την Κυριακή 17 Ιουνίου! Ένα χρόνο και κάτι μετά από τη μέρα που ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες και το ψάξιμο με τον Πετρό (ο Πέτρος εκτός από υπέροχος σύζυγος και πατέρας είναι και ο Marketing Director του blog μας, έτσι για να κάνω και τις απαραίτητες συστάσεις).
Ήθελα να γράψω αυτό το post για όλες εσάς που ετοιμάζετε το γάμο σας και σας ζω από κοντά μέσω των μηνυμάτων που μας στέλνετε και βλέπω την αγωνία σας και τις ιδέες που μοιράζεστε στο group μας “Παντρεύομαι by Bridediaries.com”. Κορίτσια, τώρα μπορείτε να είστε σίγουρες πως σας καταλαβαίνω 100%! Από τη δυσκολία σας στο να επιλέξετε τα χρώματα του γάμου, μέχρι και την αγωνία της τελευταίας βδομάδας, όπου σας είχα στο μυαλό μου συνέχεια!
Ένα μικρό rewind στους τελευταίους μήνες! Αφού αποφασίσαμε το κτήμα που θα γινόταν ο γάμος και κλείσαμε την εκκλησία, φωτογράφο και βιντεογράφο, αρχίσαμε τη σκέψη και το ψάξιμο για το στυλ του γάμου, τα χρώματα του γάμου, τη διακόσμηση, το νυφικό, την τούρτα, τα προσκλητήρια, το ένα, το άλλο. Ότι είχαμε σκεφτεί είχε αλλάξει 15 φορές πριν το γάμο. Το στυλ του γάμου από Bohemian έγινε Modern Glam, γιατί ενώ μας άρεσε σαν στυλ δεν ταίριαζε με εμάς. Τα χρώματα από κόκκινο και χρυσό, έγιναν πιο χαρούμενα, πιο καλοκαιρινά με λίγο κόκκινο και χρυσό. Το νυφικό; Δοκίμασα τέσσερα νυφικά στο στυλ που είχα στο μυαλό μου και τελικά πήρα το πέμπτο γιατί αυτό έμοιαζε να είχε ραφτεί για μένα. Και ξέρετε τι; Αυτό είναι εντάξει! Είναι εντάξει να ξεκινήσεις για αλλού και να βρεθείς αλλού, έτσι είναι άλλωστε και η ίδια η ζωή.
Όλους τους μήνες των προετοιμασιών ήμουν με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, συζητούσαμε με τον Πέτρο, τους επαγγελματίες που επιλέξαμε και ζούσα το δικό μου όνειρο. Μετά από τόσους όμορφους γάμους, να οργανώνουμε το δικό μας και ανυπομονούσα να ζήσω εκείνη τη μέρα. Μέχρι την τελευταία βδομάδα που έτρεχα πάνω-κάτω πανικόβλητη με μια τεράστια λίστα στο χέρι να προλάβω να κάνω όλα τα μικρά εκείνα που έλεγα τόσο καιρό “σιγά θα γίνει και αυτό”, “δεν είναι τίποτα” και άλλα σημαντικότερα. Και εκεί που ξεμπέρδευα με πέντε, εμφανιζόντουσαν άλλα δεκαπέντε! Και η λίστα αντί να μικραίνει, μεγάλωνε και πάλι πανικόβλητη πάνω-κάτω. Αν είναι μια συμβουλή που όχι μόνο θέλω, αλλά πρέπει να σας δώσω και εσείς πρέπει να με ακούσετε είναι αυτή, μην αφήσετε πράγματα για την τελευταία βδομάδα πριν το γάμο, αν είναι δυνατόν για τον τελευταίο μήνα! Σίγουρα θα προκύψουν μικρά πράγματα που δεν τα έχετε σκεφτεί και θα πρέπει να τα διευθετήσετε τελευταία στιγμή, οπότε καλό θα είναι να μην έχετε κι άλλα στο κεφάλι σας. Εγώ αυτό θα έκανα αν πήγαινα τον χρόνο πίσω. Παρ’ όλα αυτά, οι ετοιμασίες του γάμου είναι μια όμορφη εμπειρία που πρέπει να κρατήσετε στη καρδιά σας σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Θα γνωρίσετε καινούριους ανθρώπους, θα μάθετε νέα πράγματα, θα γελάσετε, θα αγχωθείτε και όλα αυτά παρέα με τον άνθρωπο που επιλέξατε να έχετε πλάι σας.
Όταν τελικά ήρθε η μέρα του γάμου μας, ξύπνησα κατενθουσιασμένη, παρά τις λίγες ώρες που είχα κοιμηθεί. Είχε επιτέλους έρθει η μέρα που θα παντρευόμουν τον Πέτρο μου, η μέρα που περιμέναμε τόσο καιρό! Πήγα στο κομμωτήριο, στην μακιγιέρ και το μόνο που άκουγα είναι πόσο άνετη και χαλαρή είμαι και πως δεν έχω καθόλου άγχος. Fast forward, στη στιγμή που θα κατέβαινα τη σκάλα του πατρικού μου, με φίλους και συγγενείς να με περιμένουν. Το άγχος μάλλον όλη μέρα με έψαχνε και μπαμ με βρήκε! Το άγχος κτύπησε κόκκινο! Με δυό βαθιες ανάσες κατέβηκα τη σκάλα ενώ οι βιολάρηδες τραγουδούσαν το “Ώρα καλή”! Από τις πιο συγκινητικές και όμορφες στιγμές του γάμου για εμένα! Στο δρόμο για την εκκλησία, η αγωνία κορυφώθηκε! Ήθελα να τον δώ! Τον άντρα που έχουμε φτιάξει τη δικιά μας μικρή οικογένεια. Να τον δώ! Να τον φιλήσω και να περάσουμε μαζί το κατώφλι της εκκλησίας. Μόλις τον αντίκρυσα τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα χαράς, ήμουν τόσο χαρούμενη που τον είδα! Η τελετή ήταν υπέροχη, παντρευόμασταν και απέναντι μας, ανάμεσα στα όμορφα παρανυφάκια καθόταν και η κορούλα μας και μας κοιτούσε!
Η μαμά και ο μπαμπάς τελικά παντρεύτηκαν και η μικρή μας, μας πέταξε ρύζι μαζί με τους καλεσμένους μας! Όταν φτάσαμε στο κτήμα για το δείπνο, αφού ξεκουραστήκαμε λίγο μας ενημέρωσαν πως επειδή φυσούσε δεν θα μπορούσαν να ανάψουν τα κεριά στα τραπέζια, δεν πειράζει λέμε, ούτε τα αστεράκια που είχαμε ετοιμάσει για να ανάψουν στην είσοδο μας, δεν πειράζει, ούτε το ένα, ούτε το άλλο, αλλά τίποτα δεν έπρεπε να μας χαλάσει τη καλή μας διάθεση! Η είσοδος μας στο γαμήλιο πάρτυ ήταν όμορφη, ο πρώτος μας χορός μπροστά σε αγαπημένα πρόσωπα παραμυθένιος. Κάποια πράγματα δεν πήγαν όπως τα σκεφτήκαμε, άλλα γίναν ακόμη καλύτερα! Σημασία είχε πως το χαμόγελο δεν έσβησε από τα χείλη μας όλη μέρα, πως στο τέλος της μέρας φύγαμε πιασμένοι χέρι-χέρι με τις βέρες μας στα δάκτυλα, πως μαζέψαμε ένα σωρό γλυκές αναμνήσεις μέσα σε μόλις μια μέρα για να κουβαλήσουμε μαζί μας στο υπόλοιπο της ζωής μας!
Ένιωθα πως έπρεπε να τα μοιραστώ μαζί σας όλα αυτά, όπως εσείς μοιράζεστε την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής σας μαζί μας!
Σας ευχαριστώ που κάνατε το Bride Diaries αυτό που είναι σήμερα, είμαστε έτοιμοι για πολλά περισσότερα!
Σας φιλώ,
Στέφανη
Θα ηθελα να ρωτησω τα αστερακια που αναφερετε τι ακριβως ειναι γιατι ψαχνω κατι να κανω για την εισοδο μας. Ευχαριστω και να ζησετε