Λίγους μήνες πριν είχαμε τη χαρά να μοιραστούμε μαζί σας ένα άρθρο, σκέτη απόλαυση, που έγραψε για μας μια από τις αναγνώστριες μας, η Γιώτα, όταν και αυτή ετοιμαζότανε να ντυθεί νυφούλα. Η Γιώτα παντρεύτηκε τον καλό της, τον Παύλο και μας περιγράφει την ομορφότερη μέρα της ζωής της.
Όλα του γάμου δύσκολα είχα πει πριν λίγους μήνες. Τώρα θα σας πω: Όλα του γάμου Υπέροχα!!
Η πιο όμορφη, μαγευτική, ονειρική μέρα της ζωής μου. Δυο βδομάδες μετά το γάμο, φέρνω στο μυαλό μου όλες τις πανέμορφες στιγμές εκείνης της μέρας και τα δάκρυα συνεχίζουν να κυλάνε από τα μάτια μου. Έτσι μεταξύ μας, όσος καιρός και να περάσει τα δάκρυα αυτά της ευτυχίας δεν θα στερέψουν.
Δυο μήνες μετά από την πρόταση, δεν είχαμε συζητήσει καθόλου για γάμο. Μάλλον δεν έτυχε, αλλά πέτυχε (χαχαχα). Καλεσμένοι, λοιπόν που λέτε σε διαφόρους γάμους ξεκινήσαμε να σχολιάζουμε τους χώρους (απλό κουτσομπολιό). Μέχρι που ένα βράδυ ενώ φεύγαμε από ένα συγγενικό γάμο, γύρω στις 1 το βράδυ αποφασίσαμε να γίνουμε ”wedding crashers” για να δούμε όλους τους πιθανούς χώρους στην επαρχία μας για να οργανώσουμε το δικό μας γάμο.
Με το πρώτο βήμα μου στο χώρο που τελικά έγινε ο γάμος μας, είπα στον Παύλο, ”αυτό είναι”!! Με ελάχιστες διαθέσιμες μέρες ο γάμος προγραμματίστηκε για τις 17 Ιουνίου 2018. Για όσες δεν με γνωρίζετε, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι ήμουν παντελώς άσχετη με ότι είχε να κάνει με το θέμα γάμος. Παρόλα αυτά, μια πολύ σοφή παροιμία λέει ‘Ρωτώντας πας στη πόλη”. Όντως, η έρευνα με βοήθησε να βρω τους πιο σωστούς, πολύτιμους επαγγελματίες και συνεργάτες που βοήθησαν να γίνει η μέρα αυτή όπως την είχαμε ονειρευτεί. Εμπιστεύτηκα το ένστικτο μου και με δικαίωσε.
Τίποτα δεν ήταν εύκολο, ειδικά για εμένα, το πλέον αναποφάσιστο άτομο. Όποτε έχανα τον έλεγχο, προσπαθούσα να μαζέψω το μυαλό μου και να θυμηθώ το λόγο που οργανώναμε όλο αυτό. Ο λόγος ήταν ένας. Αυτό, ήταν ένα μεγάλο πάρτυ για να γιορτάσουμε την αγάπη μας. Όσοι αγαπούσαμε θα ήταν αυτή τη μέρα εκεί για να χαρούν μαζί μας. Κάπως έτσι ηρεμούσα μέχρι την επόμενη μέρα που κάτι άλλο προέκυπτε. Ο Παύλος μου εκεί, βράχος, να με στηρίζει, να με ηρεμεί και να τρέχει για ότι βλακεία εγώ σκεφτόμουν.
Πολλές νυφούλες μου είχαν πει:” Ξύπνησα την επομένη του γάμου μου και αναρωτήθηκα αυτό ήταν όλο;” Άλλες μου είπαν ότι από το άγχος και το στρες δεν είχαν προσέξει καθόλου ούτε τη διακόσμηση ούτε θυμόντουσαν τις λεπτομέρειες. Μια βδομάδα πριν , ξύπνησα ένα πρωί νομίζοντας ότι ο γάμος είχε γίνει και πως δεν θυμόμουν τίποτα. Ένιωσα τρόμο.
Όντως η τελευταία βδομάδα με βρήκε πιο χαλαρή. Είχα φροντίσει να διευθετηθούν πολλές λεπτομέρειες από νωρίς. Είναι αλήθεια ότι προκύπτουν πολλά πράγματα την τελευταία βδομάδα που δεν τα υπολογίζεις. Ας είναι καλά ο Παύλος μου, που την Παρασκευή, 2 μέρες πριν το γάμο και αφού με έπιασε μια μικρή κρίση πανικού, έτρεξε κοντά μου, με πήρε αγκαλιά και μου είπε ”τα αναλαμβάνω όλα εγώ. Ηρέμησε και πέρνα το χρόνο σου χαλαρώνοντας με τις φίλες σου”.
‘Ετσι και έκανα, Παρασκευή και Σάββατο, πεντικιούρ, μανικιούρ, θεραπείες προσώπου, καφεδάκι, ποτάκι με τις φίλες και τις αδερφές μου. Χαλαρότατα! Το βράδυ πριν το γάμο δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου.. Λίγο οι 20 χρονες αδελφές μου που τσακώνονταν για το παράθυρο, λίγο το άγχος, λίγο η μαμά που ήθελε να κοιμηθούμε αγκαλιά και ήθελε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και να μου λέει ιστορίες για όταν ήμουν μωρό…
Λίγες ώρες ύπνου αλλά το πρωί πετάχτηκα από το κρεβάτι σαν ελατήριο. Ο λαιμός μου πονούσε και ευτυχώς ο κομμωτής με υποδέχτηκε στις 10 το πρωί με τσάι, αντί για καφέ. Μέχρι να τελειώσουμε πρέπει να είχα πιει 4 τσάγια με μέλι, άσε που όσο κάναμε το μαλλί ξεκίνησα να κλαίω από συγκίνηση που θα παντρευόμουν τον Παύλο μου. Κωμικοτραγικές καταστάσεις…
Πέρασε η ώρα και μαλλί, μακιγιάζ, όλα ήταν έτοιμα. Πολύς κόσμος μαζεύτηκε στο πατρικό μου σπίτι για τα ”αλλάματα”. Τους έβλεπα από το παράθυρο, άκουγα τη φασαρία και ανυπομονούσα για τη συνέχεια. Βγήκα από το δωμάτιο αφού με φώναξαν οι ”φκιολάριες” και αντίκρισα όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Συγγενείς και φίλοι μαζεμένοι όλοι εκεί. Το χαμόγελο δεν έσβησε ούτε λεπτό από τα χείλη μου. Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα. Οι καημενούλες οι κουμερούλες μου δεν προλάβαιναν μια να σκουπίζουν τα δικά μου δάκρυα και μια τα δικά τους. Οι παππούδες και η γιαγιάκα μου εκεί, με έζωσαν, χόρεψαν μαζί μου. Καθόμουνα στη καρέκλα σαν βασίλισσα, και έβλεπα γύρω γύρω. Έβλεπα στα μάτια όλους τους συγγενείς, τους φίλους και τις φίλες μου, έβλεπα στο πρόσωπο τους τη χαρά και την αγάπη και αυτό ήταν τόσο όμορφο, τόσο μαγικό. Δεν υπάρχει πιο υπέροχο συναίσθημα από το να βλέπεις όλους όσους αγαπάς μαζί, μονιασμένους και ευτυχισμένους.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να πάμε στην εκκλησία. Ο πατέρας και η μητέρα μου με κατέβασαν και με πήραν από το μπράτσο να με συνοδεύσουν και να με παραδώσουν στον άντρα της ζωής μου (2ο άντρα γιατί ο πρώτος όπως όλες ξέρετε καλά, είναι ο μπαμπάς). Είδα τον Παύλο μου από μακριά και ένιωσα την καρδιά μου να κτυπά τόσο δυνατά… Είχα να τον δω δυο μέρες και μου είχε λείψει. Το πρόσωπό του, το χαμόγελό του, η αγκαλιά του. Ήξερα ότι με το που θα τον έβρισκα στην εκκλησία τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά. Η παρουσία του και μόνο ήταν αρκετή για να αφανίσει όποια ανασφάλεια και να υπήρχε.
Μπροστά οι ”φκιολάριες”, πίσω εγώ με τους γονείς μου, άκουσα και την παρατήρηση μου επειδή βιαζόμουν να φτάσω στον Παύλο μου. Εεε τι να κάνω, αφού τον είχα πεθυμήσει.
Η στιγμή που τον πήρα αγκαλιά και με φίλησε στη εκκλησία, ήταν τόσο δυνατή. Δεν μπορούσα ποτέ στη ζωή μου ούτε καν να διανοηθώ πως εγώ θα το ζούσα όλο αυτό. Δεν μπορούσα να φανταστώ λίγα χρόνια πριν, ότι μπορώ να αισθανθώ τόση αγάπη για έναν άνθρωπο. Γιατί αν δεν ήταν ο Παύλος μου, τίποτα από όλα αυτά δεν θα γινόταν. Δεν ήταν ο γάμος που με μάγεψε. Ήταν ο γάμος με αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο άνθρωπος μου. Η αγκαλιά και τα λόγια του ήταν η δύναμή μου.
Η λειτουργία κύλησε ομαλά και πολύ ευχάριστα, με τις κουμερούλες και τους κουμπάρους να μας χαρίζουν απλόχερα τα χαμόγελα τους. Ακόμα και στη λειτουργία, τα δάκρυα μου έσταζαν. Δάκρυα χαράς και συγκίνησης. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη… Ούτε η αϋπνία, ούτε η κούραση, ούτε το άγχος των προηγούμενων μηνών δεν ήταν ικανά να μου στερήσουν ούτε λεπτό ευτυχίας από αυτή τη μέρα.
Μέσα από την οργάνωση του γάμου, κατάλαβα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου. Έμαθα ότι είμαι τελειομανής και ότι θέλω να ελέγχω τα πάντα. Παρ’ όλα αυτά, αγαπημένες μου μελλοντικές νυφούλες, όσο και να προσπαθείς να προβλέψεις τα πάντα, πάλι ίσως κάτι θα συμβεί. Έτσι και στο δικό μας γάμο είχαν γίνει δυο – τρεις αναποδιές. Όμως, οι επαγγελματίες που επιλέξαμε, αλλά και οι κουμερούλες και οι κουμπάροι μας, τα χειρίστηκαν τόσο άψογα, που εμείς απλά ενημερωθήκαμε την επόμενη μέρα. Αλλά ακόμα και εκείνη τη στιγμή να μάθαινα κάτι, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε οτιδήποτε να μου χαλάσει εκείνη την όμορφη διάθεση.
Αγαπημένες μου φίλες που σκοπεύετε να παντρευτείτε σύντομα. Δεν μπορώ να σας συμβουλέψω ούτε για την επιλογή των συνεργατών σας, ούτε για τα χρώματα ή το ύφος του γάμου σας, γιατί όλα αυτά είναι γούστα και όπως ξέρετε το γούστο είναι υποκειμενικό. Οι δικές μου συμβουλές είναι συμβουλές καρδιάς.
Βεβαιωθείτε ότι παντρεύεστε για τους σωστούς λόγους. Η μέρα αυτή δεν είναι για να εντυπωσιάσετε κανέναν. Η μέρα αυτή ανήκει σε εσάς και τον άντρα σας. Η ανάμνηση της μέρας αυτής πρέπει να φέρνει χαμόγελα στα πρόσωπά σας.
Είναι πολύ σημαντικό να βρείτε συνεργάτες που μπορείτε να εμπιστευτείτε. Εμπιστευτείτε το ένστικτό σας και κάντε σωστή έρευνα για να εντοπίσετε τους κατάλληλους.
Μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από φίλους και συγγενείς. Δεν είμαστε ρομπότ και σίγουρα οποιαδήποτε βοήθεια είναι πολύτιμη.
Όσο ψύχραιμος άνθρωπος και να είστε προσωπικά πιστεύω ότι άγχος θα υπάρχει. Η συμβουλή μου για αυτό το κομμάτι είναι να μην αφήσετε το άγχος να καταστρέψει την ΗΜΕΡΑ του γάμου σας. Φροντίστε 2 μέρες πριν να είστε εντελώς χαλαρές και περιτριγιρυσμένες από ανθρώπους που σας αγαπούν και σας δίνουν θετική ενέργεια.
Επίσης, (κάτι που με εμένα με βοήθησε πολύ), ήταν ότι 2 μέρες πριν το γάμο, μάζεψα τις κουμερούλες και τις αδελφές μου και ανέθεσα υπευθυνότητες στην καθεμιά. Έδωσα στους συνεργάτες μου το τηλέφωνο της κάθε αρμόδιας και έτσι εγώ τη μέρα του γάμου δεν είχα καμία έγνοια.
Ο γάμος είναι η επισφράγιση της αγάπης με τον άνθρωπό μας. Είναι ένα μεγάλο γλέντι, όπου όλοι όσοι μας αγαπάνε μαζεύονται για να γιορτάσουν μαζί μας την αγάπη μας. Αυτή, πρέπει να είναι για όλες μας η πιο ξεχωριστή και μαγική μέρα της ζωής μας. Το πρόσωπό μας πρέπει να λάμπει, από ευτυχία, από έρωτα από ΑΓΑΠΗ!!
Αυτή η μέρα για εμένα ήταν παραμυθένια..και όπως κάθε παραμύθι, ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα….
Γιώτα Ανδρέου